Its all about sharing

Donderdag 27 maart toch maar even naar de water heater laten kijken in overleg met
Roadbear de verhuurder van de camper. Bleef nog wat zwarte rook/aanslag
geven. Altijd vervelend want waar zit een reparateur omrijden etc. Nou dit viel erg mee
hij zat op 500 meter afstand van de camper. Zuurstoftoevoer was door fabriek niet goed
afgesteld kwestie van palletje omdraaien en rijden maar weer ! Richting Bryce National Park.
Plaats gevonden midden in het bos helemaal geweldig. 's avonds naar een Lodge op een paar mijl afstand en heerlijk gegeten. Toen we op de kampeerplaats terugkwamen, stonden er op onze plaats ineens 2 tentjes en naast deze tentjes 3 jongens en een meisje te kleumen was erg koud die
avond. Hier ging iets mis wij hadden een envelop met geld in een box gegooid stukje afgescheurd en dit op een paaltje bevestigd. Het is nog geen echt seizoen dus niet alles was geregeld op de camping en er moest geïmproviseerd worden. Jongelui hadden het niet gezien maar niet erg, er was plaats genoeg dus voor ons geen probleem. Helemaal opgelucht waren ze ! Volgende dag stonden ze weer naast primusstelletje met dikke mutsen op en jassen aan. Ik heb ze maar thee gegeven om door te warmen. Leuk stel en na een warm afscheid
richting Bryce. Kwamen in gebieden waar nog veel sneeuw lag heel erg mooi.
Aan het eind van de dag weer retour camping en wtf nu weer ....een enorme trailer stond op onze plek. Dit was niet leuk meer, trailer wordt voorgetrokken door over het algemeen een pick-up truck wel handig ! Wij konden onze camper er gelukkig voor parkeren.
Onze sticker was ook van het paaltje gehaald bah bah. Nu maar wachten totdat de truck op kwam dagen, maakte me toch wat zorgen en zei tegen Ronald wat als er straks een grote gespierde volkomen onredelijke vent op ons afkomt.... Na een tijdje kwam er inderdaad een enorme truck onze plaats oprijden, maar onze vrees was ongegrond er stapte een klein redelijk oud mannetje uit, vergezeld van een klein kogelrond vrouwtje. Situatie uitgelegd en het mannetje had geen briefje gezien, bleek later dat deze er meer afgehaald worden.
Onze plaats ook met dit vriendelijke echtpaar gedeeld dus de Ranger kon in zijn handen wrijven want inmiddels was onze plaats 3 keer verhuurd. Toen we 's avonds zaten te eten kwam er ineens een vos uit het bos, waarschijnlijk erg hongerig want hij sloop naar buren die de bbq
net aan hadden gestoken. Ronald heeft hem of haar nog kunnen fotograferen want echt bang was hij niet. Buren hebben hem weggejaagd wordt absoluut niet op prijs gesteld om wilde dieren te voeren en hier worden strenge regels gehanteerd door het park. 30 maart en we zijn nu in Zion National Park, weer heel anders meer groen en stromend water, we zijn naar de weeping rock gelopen een behoorlijke klim, zo fascinerend water wordt opgenomen door de rots en uit allerlei spleten en gaten valt het naar beneden. De weg kronkelt langs peilloze dieptes dus maar niet teveel naar beneden kijken als je met die grote camper rijdt. Ook moesten we op de heenweg door een heel kleine tunnel waar je met de camper in het midden moet blijven anders heb je geen zijkanten meer, je krijgt dan een escort voor USD 15 retour wij hoefden alleen maar one way want morgen gaan we richting het westen naar las Vegas maar dit kende de ranger niet.
Snel op de terugweg nog even langs de supermarkt want alle voorraden waren op. We kwamen aan bij Sol's een prachtige supermarkt alleen was Sol een mormoon dus de wijn moest even wachten. Alles was biologisch en kraakvers hier heeft Sol verstand van en ook heeft hij op school goed leren rekenen. Want USD 8 voor een pakje stroopwafels (import ok maar toch) 24 kleine flesjes water voor USD 14 is ook niet misselijk. Een paar tasjes met boodschappen rijker en flink wat dollars armer zagen we achter de kassa een schaal met zelfgebakken cookies ! We aten ze op en zagen een briefje over het hoofd waarop stond 99 c per stuk. Sol was alweer druk bezig om een volgende klant een poot uit te draaien, dus we lieten het maar zo een kleine pleister op de wonde. Vandaag gegeten bij de Cactus room café was maar 1 mijl lopen volgens de dame achter de receptie van de camping. Waarom zijn het er dan altijd 3 !
De Cactus room was geweldig 3 vreemde authentieke types met de lekkerste kip van de barbecue ever. Verhalenvertellers alle drie. Er was een hillbilly uit Tennessee die hier is blijven hangen omdat het klimaat in Utah wat aangenamer is, alleen miste hij een bepaald soort hout dat alleen in Tennessee groeit en op de Bbq die heerlijke smaak geeft aan de kip ! Gelukkig had hij een goed alternatief gevonden. Ook is het café beroemd om zijn Buffalo burger maar die lieten we even voor wat hij was. Na het eten kwam een soort hulk hogan bij ons aan tafel zitten met prachtige verhalen. Kortom een geweldige avond !
Morgen las Vegas here we come !